wiersze

0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 a b c ć d e f 
g h i j k l ł n ń o ó p r s ś t u w y z ż ź 

Autor : Asnyk Adam

Tytul : Oda

W ciemno??ci czas??w,

W??r??d krzywd i gwa??t??w kolei z??owrogiej,

W??r??d krwawych o ??up zapas??w,

W??r??d nienawi??ci i trwogi,

Nad grozÄ? powszechnÄ? bytu,

Nad dzikim ??yjÄ?cych zgie??kiem,

Jak gwiazda na tle b??Ä?kitu,

Niebia??skim p??onie ??wiate??kiem

Mi??o??Ä?, co ca??ej kr??lujÄ?c naturze

I s??odsze budzÄ?c pragnienia,

Ucisza walki... i burze

W jasno??Ä? przemienia.



CichÄ? ponÄ?tÄ?,

PociÄ?giem zmys????w i czarem rozkoszy

Srogo??Ä? ??agodzi zawziÄ?tÄ?,

Zajad??o??Ä? zemsty rozproszy...

Gdy usta ogniem zapali

I poca??unkiem po??Ä?czy,

To z ust p??onÄ?cych korali

Do serca s??odycz przesÄ?czy

I z mi??osnego kochank??w u??cisku

Wytwarza wÄ?ze?? w??r??d ??wiata,

Kt??ry przy wsp??lnym ognisku

Wrog??w pobrata.



Z namiÄ?tnych zmys????w upoje??,

Z cielesnych pragnie?? i sza??u,

Dnieje ??wit uczuÄ? i roje??,

Brzask idea??u;

I p??omie?? ??Ä?dzy znikomej

Blaskami coraz ja??nieje czystszemi,

Ogarnia ??wiat??w ogromy,

Niebiosa zbli??a ku ziemi.

Coraz to g??Ä?biej w sferÄ? ducha siÄ?ga,

I w sercu, co z wolna miÄ?knie,

Rozmi??owanie w nie??miertelnym piÄ?knie

Szczepi mi??o??ci potÄ?ga.



Coraz to wy??ej i dalej

Ch??r duch??w wiedzie skrzydlaty

I na kszta??t ??wietlanej fali

Przenika ??wiaty.

Tchnieniem harmonii i zgody

Boski porzÄ?dek z zamÄ?tu dobywa,

WiÄ???e plemiona i rody

W jednej ca??o??ci ogniwa;

Nie tylko samÄ? rozkoszÄ? nietrwa??Ä?

Sercom napawaÄ? siÄ? ka??e,

Lecz uczy wznosiÄ? dla B??stwa o??tarze

I jego oddychaÄ? chwa??Ä?.



Po szczeblach stopniowych przemian,

Na idealnej podnoszÄ?c siÄ? zorzy,

ZwyciÄ?ska mi??o??Ä? dla ziemian

Najs??odsze dary swe mno??y;

W stubarwne mieniÄ?c siÄ? blaski,

CierpiÄ?cej, znÄ?kanej rzeszy

Lito??ci, pociechy, ??aski

Promienie rozsy??aÄ? ??pieszy.

Spod st??p jej wszystkie uczucia wy kwitnÄ?,

ZdobiÄ?c owiane jej tchnieniem istoty -

I poryw serca staje siÄ? ju?? szczytnÄ?

Mi??o??ciÄ? prawdy i cnoty.



?šwiat siÄ? zaludnia powoli

Orszakiem czystych, szlachetnych postaci,

Co cudzej s??u??Ä? niedoli,

Dla szczÄ???cia pracujÄ? braci.

Synowie ??wiat??a i chwa??y,

Jasne p????bogi siÄ? wznoszÄ?,

Kt??rym kochankÄ? ??wiat ca??y,

A po??wiÄ?cenie rozkoszÄ?...

I idÄ? w??asnÄ? ofiarowaÄ? mÄ?kÄ?

Z wielkiej dla istot cierpiÄ?cych mi??o??ci,

Dobra i prawdy zapalaÄ? jutrzenkÄ?

W ogniu duchowej wolno??ci.





Adam Asnyk

18 grudzie?? 1878

-- 

Publikacja pobrana z serwisu www.poema.art.pl