wiersze

0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 a b c ć d e f 
g h i j k l ł n ń o ó p r s ś t u w y z ż ź 

Autor : Asnyk Adam

Tytul : Apostrofa

Da??em cl ??ywot m??j - to nie wiele!

??ywot??w takich tysiÄ?c dzi?? przepada;

Da??em ci mi??o??Ä? mÄ?, o aniele!

Lecz c???? z mi??o??ci, co jak ??ez kaskada

Ko??ysze ucho twe w takt i pie??ci,

A w strofie ??ycia piorun??w nie mie??ci?...



Mam??e jak Narcyz staÄ?, wdziÄ?czny sobie,

I roznamiÄ?tniaÄ? siÄ? odbitym cieniem?

Grobu nies??awÄ? czciÄ? na twym grobie,

SchlebiaÄ? ci tylko ??zami i cierpieniem,

I gdy ci miecz??w brak, nie??Ä? ci r????e,

Co na Cezar??w wiÄ?dniejÄ? purpurze?



O precz mi z drogi tej! - Ja nie mogÄ?

P??atnych s??u??alc??w zwyk??Ä? i??Ä? kolejÄ?;

Ja widzÄ? ha??by znak, w oczach trwogÄ?,

RÄ?ce, co ??wiatu pogroziÄ? nie ??miejÄ?:

WiÄ?c rzucam gniewu krzyk i w??ciek??o??ci

I grobu twego zniewa??am ??wiÄ?to??ci!



Ja dla meczami twych - wzgardÄ? czujÄ?,

Bo ty frymarczysz krwiÄ? twÄ?, Messalino!

Wierna przesz??o??ci tej, co ciÄ? truje,

Gdy pokolenia ca??e bez czci ginÄ?,

Pod tryumfalny w??z zawleczona,

Gotowa?? upa??Ä? liktorom w ramiona.



Spartak??w wprz??dy syn ni?? tw??j czciciel,

Rachunku ??Ä?dam od ciebie, przeklÄ?ta;

Przesz??o??ci krwawych krzywd smutny m??ciciel

Pytam: gdzie w b??lach ludzko??ci poczÄ?ta

A przekazana my??l jednej tobie,

Arystodem??w ty wdowo w ??a??obie!...



Mia??a?? przewodniÄ? byÄ? gwiazdÄ? ludom

I na sÄ?d wielki wiek??w wyprowadziÄ?

ZastÄ?p czarniawy tej, co dzi?? trudom

Wolnych po??wiÄ?ce?? zdo??a ju?? poradziÄ?,

Grakch??w zabitych sen w czyn zamieniÄ?

I ludzko??Ä? z??otÄ? jutrzniÄ? opromieniÄ?!...



WiÄ?c kiedy zdradzasz dzi?? - gi?? bez chwa??y!

Nie ??ez ci d??u??nym, lecz urÄ?gowiska!

CzujÄ? w wnÄ?trzno??ciach twych duch struchla??y,

I w oczach twoich ogie?? ju?? nie b??yska;

Focjon??w s??uchaÄ? chcesz smutnej rady...

WiÄ?c tylko Baru powstajesz cie?? blady.



O nie tak, piÄ?kna ma! Nie w arenie

Ku czci Cezar??w, jak niewolnik, padaÄ?,

Ale siÄ? w wÄ???e str??j i w p??omienie

I id?? sumienie narod??w spowiadaÄ?:

Gorgony twarzÄ? ??wieÄ? zbrodniom w oczy,

A?? ka??da g??azem pod nogi siÄ? stoczy!



Przez lud??w ciÄ???ki zn??j i przez mÄ?kÄ?

Plemion d??awionych wÄ???em Laokona,

Ludowi swemu ty podaj rÄ?kÄ?

I w przysz??e wieki pchnij siÄ? uwielbiona,

I ofiarnicÄ? bÄ?d?? - dla przysz??o??ci,

ZnaczÄ?c krwiÄ? duchy wydarte nico??ci.



Niech pokolenie to gruzem legnie

U wielkich natchnie?? dziejowych o??tarza!

Bo anio??, Polsko, tw??j - dalej biegnie

I szalÄ? ??wiata ku niebu przewa??a,

I depczÄ?c purpur tych krwawe szmaty,

Wolno??ci ludom sypie z??ote kwiaty!

-- 

Publikacja pobrana z serwisu www.poema.art.pl