wiersze

0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 a b c ć d e f 
g h i j k l ł n ń o ó p r s ś t u w y z ż ź 

Autor : Asnyk Adam

Tytul : Sen grob??w (epilog)

O, jak??e trudno pierzch??e ju?? obrazy

Do ??ycia z sennych krain przywo??ywaÄ?!

I jak??e smutno ciemne duch??w skazy



Z zas??ony, kt??rÄ? ??mierÄ? rzuca, odkrywaÄ?,

I po przepa??ciach ??owiÄ? epos bladÄ?,

I co zawiera mÄ?ki, odgadywaÄ?!



Czy?? siÄ? nie cofnÄ?Ä? raczej przed gromadÄ?,

Co winy swoje w inne ??wiaty wlecze,

I gdy siÄ? ??ywi do spoczynku k??adÄ?,



Jeszcze w ciemno??ciach gdzie?? krzy??uje miecze?

Czy?? nie zamilknÄ?Ä? przed ??yjÄ?cych rzeszÄ?,

Co mniemaÄ? bÄ?dzie, ??e wraz z niÄ? z??orzeczÄ??



?šwiat ten tak dziwny! I ludzie siÄ? ??pieszÄ?

ZetrzeÄ? czym prÄ?dzej ??lad krwawej areny;

To, w co wierzyli wczoraj, dzi?? o??mieszÄ?,



I co dzie?? nowej potrzebujÄ?c sceny,

Trupa przesz??o??ci ze wzgardÄ? wywlekÄ?,

Na ??up zg??odnia??e spraszajÄ?c hieny.



Tymczasem cienie nad letejskÄ? rzekÄ?

Ko??czÄ? tragicznÄ? dramatu osnowÄ?,

?zy im pod martwÄ? zastyg??y powiekÄ?



I ??ale swoje wywodzÄ? grobowe,

Bo ??yjÄ? tylko tym dalekim brzmieniem,

Kt??re przysz??o??ci sny potrÄ?ca nowe.



I my??lÄ? biedne, ??e ludzi wspomnieniem

Nie??miertelno??ci dokupiÄ? siÄ? mglistej,

??e ta drgajÄ?ca fala ich imieniem



W krÄ?g siÄ? po ziemi rozejdzie ojczystej,

I ??e im echo wracajÄ?ce powie

O serc pamiÄ?ci wdziÄ?cznej i wieczystej...



Lecz ??wiat ten dziwny! - Zrzuca szaty wdowiÄ?,

Aby zapomnieÄ? prÄ?dzej, czym ??y?? wczora;

I klÄ?twÄ? tylko ??egnajÄ? synowie



OdlatujÄ?cej ojczyzny upiora,

I dawny o??tarz rozpada siÄ? w zgliszcza

Pod jednym ciÄ?ciem krwawego topora!



Nowy obrzÄ?dek i nowe bo??yszcza

BiorÄ? pok??ony sp??oszonego t??umu;

Lecz ani bole??Ä?, co serca oczyszcza,



Ani jaskrawa pochodnia rozumu

Do wy??szych cel??w zaprza??c??w nie nagnÄ?,

Bo ci ??r??d szyderstw g??uszÄ?cego szumu



Do swych poziom??w wszystko zni??yÄ? pragnÄ?.

Tak wiÄ?c po smutnym przesz??o??ci wy??omie

Zostaje w spadku wielkie tylko bagno.



A kto siÄ? twarzÄ? zwr??ci ku Sodomie,

Tego B??g w posÄ?g bole??ci zamienia,

I nad umar??ym morzem nieruchomie



Sam pozostanie ??r??d pusty?? milczenia,

D??wigajÄ?c przekle??stw narzucone brzemiÄ?,

Co go nimbusem piekie?? opromienia.



?šmieszna komedia! - gdzie zwyciÄ?zcy strzemiÄ?

Ca??ujÄ? zgiÄ?te na kolanach mÄ???e,

I gdzie umar??ych nie??wiÄ?conÄ? ziemiÄ?



PlugawiÄ? jadem pe??zajÄ?ce wÄ???e,

I gdzie ostatnia zacno??Ä?, co nie pada,

ModlitwÄ? nawet niebios nie dosiÄ???e!



WiÄ?c gdy ostatnie has??o w sercach: zdrada,

Z cmentarnych krzy????w niech prÄ?gierze stawiÄ?!

I umÄ?czonych ??piÄ?ca ju?? gromada



Niech siÄ? nie dziwi, ??e ich proch znies??awiÄ?,

Niech siÄ? nie troszczy w chmurach rozpostarta,

??e ich ??miertelnej koszuli pozbawiÄ?.



Bo tak byÄ? musi. I dziejowa karta,

Co l??ni??a blaskiem nieuszczkniÄ?tych marze??,

Raz rÄ?kÄ? m??ciwej Nemezis rozdarta,



WalaÄ? siÄ? musi w b??ocie ziemskich ska??e??,

A?? jÄ? zn??w przysz??o??Ä? podniesie zwyciÄ?ska

I w krwi umyje anio?? przeobra??e??.



ChoÄ? siÄ? wiÄ?c skruszy pier?? niejedna mÄ?ska,

Kamienowana u ??wiÄ?tyni progu,

ChoÄ? grasujÄ?ca czarnych odstÄ?pstw klÄ?ska



SzerzyÄ? siÄ? bÄ?dzie w smutnym epilogu:

Nie przekupiony przetrwa prawdy ??wiadek,

Co bole??Ä? nasze odda w rÄ?ce Bogu.



Ile?? to ciemnych ciÄ?gnie siÄ? zagadek

Przy tym krzy??owym ludzko??ci pochodzie,

Gdzie wciÄ??? siÄ? nowy powtarza upadek,



Co spycha w przepa??Ä? jasne duch??w ??odzie!

Ile?? to razy ginÄ?ce plemiona

Chcia??y powstrzymaÄ? s??o??ce na zachodzie,



By przysz??o??Ä? w swoje uchwyciÄ? ramiona,

SÄ?dzÄ?c, ??e one ko??czÄ? dzie?? pokuty,

A jutro b??y??nie jutrznia nieska??ona!



Pr????ne z??udzenia! Bo ich ??lad zatruty

Zostaje w spadku przysz??ym pokoleniom:

Idea?? starc??w ??amie siÄ? zepsuty,



A m????d?? urÄ?ga okrwawionym cieniom;

I gdy ma nowe gonitwy poczynaÄ?,

K??amstwo zadaje przesz??o??ci natchnieniom.



WiÄ?c znowu trzeba boleÄ? i przeklinaÄ?,

Trzeba ukochaÄ? jakÄ? nowÄ? marÄ?,

I nowe tÄ?cze na niebie rozpinaÄ?,



WÄ?tpiÄ? i wierzyÄ?, i zn??w traciÄ? wiarÄ?.

A po pielgrzymce mÄ?czÄ?cej i d??ugiej

Minotaurowi zn??w z??o??yÄ? ofiarÄ?.



Ha! gdyby znalaz?? siÄ? Tezeusz drugi,

Co by odszuka?? labiryntu wÄ?tek

I sp??aci?? za nas zaciÄ?gniÄ?te d??ugi,



I da?? nam w rÄ?ce rapsodu poczÄ?tek

Mo??eby jeszcze by??o stworzyÄ? z czego

DziwnÄ? krainÄ? marze?? i pamiÄ?tek!...



Lecz tak - co robiÄ??... ??yczÄ? snu dobrego

I tej odwagi, co zdrajcom przystoi...

A sam do grobu wracam splamionego



Jak upi??r w dawno zardzewia??ej zbroi,

Kt??remu serce trza odjÄ?Ä? i g??owÄ?,

Aby nie straszy?? t??uszczy, co siÄ? boi.

-- 

Publikacja pobrana z serwisu www.poema.art.pl