wiersze

0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 a b c ć d e f 
g h i j k l ł n ń o ó p r s ś t u w y z ż ź 

Autor : Asnyk Adam

Tytul : Bez odpowiedzi

Nie znali nigdy, co to jest dostatek,

Lecz znali tylko - co trud i potrzeba;

Nieraz im brak??o mleka w piersiach matek,

Nieraz im brak??o na zagonach chleba...

Nie znali nigdy tej pomy??lnej doli,

W kt??rej bez troski o jutrzejszÄ? strawÄ?

Duch ludzki, z mroku budzÄ?c siÄ? powoli,

Na ??wiat??o oczy otwiera ciekawe,

Gdy?? od kolebki czatowa??a bieda,

Co duszy dziecka rozwinÄ?Ä? siÄ? nie da.



Los im poskÄ?pi?? wszystkich swoich dar??w

I da?? im ??rodk??w do walki za ma??o.

Pr??cz ??ycia trud??w i ??ycia ciÄ???ar??w,

Jedno im prawo - do ??ycia zosta??o.

Jednak znosili swÄ? nÄ?dzÄ? cierpliwie,

Jako istnienia warunek niezmienny;

MarzÄ?c o przysz??ym a bogatszym ??niwie

Zapominali o trosce codziennej,

??Ä?dajÄ?c w zamian za pracÄ? mozolnÄ?,

By im wraz z dzieÄ?mi wy??yÄ? by??o wolno.



Lecz teraz pr????ne wszelkie wysilenia!

??adna wytrwa??o??Ä? zbawiÄ? ich nie mo??e:

G????d - cia??a w ??ywe szkielety zamienia,

K??adÄ?c w ciemno??ciach na zmro??one ??o??e.

Dzi?? nie o syto??Ä?, lecz o ??ywot idzie,

Gdy?? to nie zwyk??ej nÄ?dzy widmo blade,

Lecz ??mierÄ? g??odowa w ca??ej swej ohydzie

TysiÄ?com rodzin zwiastuje zag??adÄ?;

W zimowej nocy wchodzi w ich mieszkania,

PrzynoszÄ?c mÄ?ki wolnego konania.



To ??mierÄ? g??odowa! Przy zgas??ym ognisku

Zasiada wlokÄ?c ca??un lodowaty

I matkom dzieci porywa z u??cisku,

I nagie trupy zostawia w??r??d chaty,

I kroczy dalej w upiora postaci

Rozpo??cierajÄ?c gorÄ?czkowe dreszcze...

A zmar??y wstaje, by zabijaÄ? braci,

Za krzywdy swoje mszczÄ?c siÄ? w grobie jeszcze,

I rozszerzajÄ?c zara??liwe tchnienia

Idzie do ludzi przemawiaÄ? sumienia.



A ci, co jeszcze w??r??d mogi?? zostali,

Aby oglÄ?daÄ? mÄ?czarnie swych rodzin,

Trawieni ogniem, co wnÄ?trzno??ci pali,

MierzÄ? ostatek uchodzÄ?cych godzin

I patrzÄ? w otch??a??... szukajÄ?c gdzie?? na dnie

Nie uchwyconej ocalenia mocy.

Ale my??l w pr????ni krÄ?ci siÄ? bezw??adnie

I ga??nie w g??uchej odrÄ?twienia nocy...

I nic nie mogÄ?c odnale??Ä?, nÄ?dzarze,

ChylÄ? z rozpaczÄ? wychudzone twarze.



WiedzÄ?, ??e wszÄ?dzie ta sama doko??a

G??odowej ??mierci konieczno??Ä? straszliwa,

??e brat ratunku udzieliÄ? nie zdo??a,

Bo sam go teraz daremnie przyzywa.

WiÄ?c milczÄ? - patrzÄ? na ??niegu pos??anie,

S??uchajÄ? wiatru ??a??obnego wycia

I w ciemno??Ä? smutne rzucajÄ? pytanie:

Gdzie jest ich prawo naj??wiÄ?tsze do ??ycia?

Czemu sÄ? na ??mierÄ? skazani i za co,

Gdy na chleb ciÄ???kÄ? zarabiali pracÄ??



Kto im odpowie na ten wykrzyk g??uchy?

Ludzko??Ä? zostanie w odpowiedzi d??u??nÄ?,

Bo choÄ? szlachetne poruszÄ? siÄ? duchy

I mi??osierdzie pospieszy z ja??mu??nÄ?,

Rzucone wsparcie nie rozstrzygnie w niczem

I w niczym ciemnych pyta?? nie roz??wieci,

I ziemia dalej z sfinksowym obliczem

BÄ?dzie po??eraÄ? pracujÄ?ce dzieci,

A ludzko??Ä? bÄ?dzie roztrzÄ?saÄ?, ciekawa,

Ten zgrzyt w harmonii spo??ecznego prawa.

-- 

Publikacja pobrana z serwisu www.poema.art.pl