wiersze

0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 a b c ć d e f 
g h i j k l ł n ń o ó p r s ś t u w y z ż ź 

Autor : Asnyk Adam

Tytul : Dwa sonety

Sie trennten sich endlich und sah\'n nicht,

Nur noch zuweilen im Traum;

siÄ? waren l?¤ngst gestorben

Und wussten es selber kaum...

I

Kiedym CiÄ? ??egna??, usta me milcza??y,

I nie wiedzia??em, jakie s??owo rzuciÄ?:

WiÄ?c wszystkie s??owa przy mnie pozosta??y,

A serce zbieg??o i nie chce powr??ciÄ?.



Ty?? powita??a zn??w sw??j domek bia??y,

Gdzie Ci s??owiki bÄ?dÄ? z wiosnÄ? nuciÄ?,

A mnie przedziela ??wiat nieszczÄ???cia ca??y,

Dom m??j daleko i nie mogÄ? wr??ciÄ?.



Tak pozosta??em samotny, bez rady

Na moje smutki i tÄ?sknoty moje:

Przebiegam my??lÄ? chwil minionych ??lady,



Nad zwiÄ?d??Ä? r????Ä? zadumany stojÄ?...

I w niebo wzrok m??j wysy??am na zwiady,

Lecz o przysz??o??ci pomy??leÄ? siÄ? bojÄ?. 

II

Nied??ugo mo??e na przysz??o??ci dzieje

Zostanie tylko blady cie?? wspomnienia;

Serdeczne ????ady mro??ny wiatr rozwieje

I wszystko zniknie we mg??ach oddalenia.



WiÄ?c trzeba bÄ?dzie zmusiÄ? do milczenia

Te dr??Ä?ce struny, z kt??rych pie???? siÄ? leje,

I grobowego wziÄ?Ä? poz??r kamienia,

Co pogrzebanÄ? pokrywa nadziejÄ?.



Na takÄ? przysz??o??Ä?, co mg??Ä? o??owianÄ?

RozpostrzeÄ? mo??e na b??Ä?kitnym niebie,

Na takÄ? przysz??o??Ä?, ciemnÄ? i stroskanÄ?,



Co b??l i mi??o??Ä? zar??wno pogrzebie...

Niechaj te s??owa pamiÄ?tkÄ? zostanÄ?

I niech prze??yjÄ? razem mnie i Ciebie!





Adam Asnyk

16 wrze??nia 1870

-- 

Publikacja pobrana z serwisu www.poema.art.pl